[SF] Vkook : Interesting ที่รักครับสนใจผมหน่อย [Part1.]

                          Interesting
 

                             

               "อรุณสวัสดิ์ครับที่รัก♥" นั่นเป็นคำพูดแรกที่ออกจากปากผม

                             "อื้ออออ เช้าแล้วหรอ" ใช่...เราสองคนพักอยู่บ้านหลังเดียวกับครับ จะพูดไปก็เขิน

        เหมือนกันนะ ตอนนั้นพี่วีเป็นฝ่ายขอร้องคุณแม่ของผม ให้ผมไปอยู่บ้านหลังเดียวกันกับเขา ตอนนั้นผม

        และคุณแม่ตกใจกับการกระทำของพี่วีมาก แต่เพราะคุณแม่เองก็ชอบพี่วีและเชื่อใจว่าพี่วีจะดูแลผมได้

        คุณแม่ของผมเลยอนุญาติครับฮิฮิ


                             "=3=" ผมหลับตาพร้อมกับทำปากจู๋

                             "เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ" อะ อะไรเล่าไอ้เราก็อุสาห์ตั้งหน้าตั้งตารอมอนิ่งคิส T T
       
        หลังจากที่พี่วีอาบน้ำเสร็จ เขาเดินลงจากบันไดพร้อมกับชุดนักเรียนสีขาวแสนบริสุทธ์ อั้ยยย~

        แฟนใครหนอทำไมช่างหล่อยิ่งนัก เแต่ทว่าตัวผมกับพี่วีอยู่กับคนละโรงเรียนครับ ผมเลยไม่รู้เลยว่า

        ใครมาแอบปลื้มเขาบ้าง อีกอย่างตัวผมเองก็ไม่กล้าถามด้วยแหละ ผมกลัวเขาจะรำคาญผม ผมเลย

        ทำได้แค่เพียงแอบหึงเขาอยู่ห่างๆ

                             "รีบกินข้าวเถอะครับเดี๋ยวจะไปเรียนสาย" ผมบอกเขาในขณะที่เจ้าตัวกำลังวุ่นอยู่

        กับการจัดแต่งทรงผม แต่แหมแค่ไปเรียนหนังสือ ไม่เห็นจะต้องเซตผมซะขนาดนั้นเลยหนิ

                            "พี่วีครับกินข้าวเถอะ" ผมบอกเขาอีกรอบ เมื่อเห็นเขายังคงตั้งใจเซตผมต่อ

                            "...."

                            "พี่วี..."

                            "อือรู้แล้ว" บางทีผมก็น้อยใจที่พี่วีก็ไม่ได้สนใจผมเลย แต่ก็อย่างที่ผมบอกแหละ

        ผมไม่สามารถพูดมันออกมาได้เพราะผมกลัวพี่เขารำคาญผม เบื่อผม และทิ้งผมไปในที่สุด



              ตอนนี้ผมอยู่ที่โรงเรียนครับ

                           "เห้ยไปกินน้ำแข็งไสกัน" เจ้าของเสียงจะเป็นใครไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เพื่อนสนิทของผม 'จีมิน'

                           "กูว่ากินไอติมดีกว่านะ" ส่วนเสียงนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนครับ เพื่อนสนิทของผมอีกคน 'เจโฮป'

                           "ไม่เอาอ่ะจะกินน้ำแข็งไส" จีมินบอก

                           "ไม่เอาอ่ะไอติมอร่อยกว่า"  เจโฮปกับจีมินเถียงกันไปมาจนผมเริ่มหงุดหงิด

                           "กูไม่อยากกิน"

                           "เป็นไรของมึงเมนส์ไม่มารึไง?" เจโฮปถามผม

                           "เมนส์ป้ามึงสิ..."

                           "แล้วเป็นไร ทะเลาะกับพี่วีมารึไง?" จีมินถามผม

                           "เหอะเปล่า" ผมไม่อยากพูดหรือเล่าอะไรทั้งนั้น ตัวผมเองไม่อยากคิดมาก และไม่อยาก

       ให้เพื่อนต้องมานั่งลำบากกับความคิดที่ไร้สาระของผม

                           "บอกกูมา" เจโฮปพูด

                           "ไม่มีอะไร" ผมยังคงยืนยันคำเดิม

                           "จะบอกไม่บอก"

                           "..."

                           "งั้นขอให้ทะเลาะกันหนักกว่านี้"

                           "กูว่าพี่วีเปลี่ยนไป..."

                           "พอกูแช่งนี่รีบเล่าเลยนะ" เจโฮปบอก

                           "กูไม่รู้ว่าคิดไปเองคนเดียวหรือเปล่า มันไม่เหมือนกับตอนแรกๆที่เริ่มคบกัน ทุกอย่างมัน

                         ดูเปลี่ยนไปหมด มันไม่เหมือนเดิม เขาแทบไม่สนใจกูด้วยซ้ำ ตอนนี้ความรู้สึกของกูไม่ต่าง

                         จากคุยคนเดียวเลยนะ" ผมไม่รู้จะพูดยังไงเหมือนกันครับแต่ส่วนลึกในใจของผม ผมแอบน้อย

          ใจเขาที่บางครั้งเขาแทบไม่สนใจผมเลยสักนิด ทั้งๆที่ผมอยู่ตรงหน้าของเขาแต่เหมือนเขามองไม่เห็นผม

          อยู่ในสายตา...     


                            "ความสัมพันธ์พวกมึงตอนนี้เป็นยังไง?" จีมินถามผม

                            "อืมมม อย่างมากก็แค่กอด"  จะว่าไป ผมไม่เคยทำแบบนั้นกับพี่วีหรอกครับ พี่เขาไม่เคย
        
           ทำกับผมไปมากกว่าการกอด ผมไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไรเหมือนกัน เขาเบื่อผมหรือเปล่า? หรือผมมัน

           ไม่น่าสนใจแล้ว

                            "กูว่ามันไม่ใช่ละ แค่กอดเนี่ย" เจโฮปพูดเสริม

                            "กูไม่ใช่พวกมึงนะสึด"

                            "กูว่าเรื่องแบบนี้มันไม่เห็นจะแปลกตรงไหนเลยนะ การแสดงออกผ่านทางร่างกายที่มาก

                            กว่าการกอดกูว่ามันก็สำคัญนะ" ผมได้แต่อ้ำอึ้งกับคำพูดของเจโฮป

                            "งั้นกูควรทำยังไง?" ที่ผมถามไม่ใช่เพราะผมต้องการมีอะไรกับพี่วีนะครับ ผมเพียงแต่อยาก

           ให้เราทั้งสองคนกลับมาเป็นเหมือนเดิม เหมือนตอนแรกที่เราเริ่มคบกัน...

                            "อืมมม ยังไงดีล่ะ" เจโฮปทำท่านึกคิดอยู่นานพอควร

                            "..."

                            "กูว่ามึงต้องเป็นฝ่ายรุกว่ะ" คำพูดของเจโฮปทำเอาผมตกใจมากครับ ตัวผมเองเป็นคนไม่มี

           ไม่มีประสบการ์ณทางเรื่องนี้ เว็บโป๊ผมยังไม่เคยคิดจะแตะมันเลยด้วยซ้ำ ผมควรจะทำยังไงดี บอกผมที

           ผมควรไปเลิฟโฮเตลมั้ย? อ้ากกกกกกไม่ได้นะนี่มันครั้งแรกของผม ผมจะมอบมันให้ใครไม่ได้นอกจากพี่วี

           คนเดียว บอกผมทีผมควรจะทำยังไง คงมีแค่ผมคนเดียวใช่มั้ยที่เอาแต่นั่งคิดมากอยู่คนเดียวแบบนี้

                            "กูทำไม่เป็น..." ผมตอบตามตรง

                            "ไม่เห็นจะยากเลยยยยย" จีมินหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาขึ้นมา เจ้าตัวกดไปที่หน้าจอ

           โทรศัพท์ประมาณสี่ถึงห้าที แล้วยื่นมันมาให้ผม เอ่อจะทำอะไรของมันน่ะ

                            "*0*" ผมถึงกับอ้าปากค้างกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าผม ผมไม่รู้ว่าสิ่งที่จีมินให้ผมดูมันคืออะไร
 
           มันเป็นวิดีโอผู้ชายสองคนกำลังมีความสุขกันบนเตียง พวกเขาทั้งสองคนจูบกันอย่างเร่าร้อน

                            "มึงก็แค่เลียนแบบมันก็พอ" จีมินบอกกับผม ละ ละ เลียนแบบหรอผมจะทำมันได้มั้ยนะ

           ผมกลัวมันทุกอย่างจะพังเพราะความไม่ได้เรื่องของผม และผมยอมรับว่าผมกลัวว่าถ้าหากผมทำมัน

           ไม่ได้พี่วีจะเบื่อผมและทิ้งผมไป

    

                   วันนี้ทั้งวันผมเอาแต่ดูคลิปทีจีมินแนะนำครับ ผมดูเหมือนคนลามกใช่มั้ยล่ะ แต่จีมินกับเจโฮปบอก

            กับผมว่ามันเป็นเรื่องธรรมดาใครๆก็ดูกัน ผมเชื่อคำพูดของพวกเขาและผมจะพยายามทำมันให้ได้ เพราะ

            ผมรักพี่วี ผมอยากอยู่กับพี่วีไปนานๆ...


                   ตอนนี้ผมกำลังนั่งดูคลิปอยู่บนโซฟาครับ

                              "แกร๊ก" เสียงประตูดรั้วหน้าบ้านทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะเก็บมือถือไว้ในกระเป๋าเสื้อ

            แล้วทำเหมือนกำลังดูทีวีอยู่ แต่ทว่า...

                              "อ๊าา อ้ะ อ๊ะ" ชิบหายผมลืมปิดเสียงครับ ผมตาลีตาเลือกรีบเบาเสียงโทรศัพท์อย่าง

            รวดเร็ว แต่ทันทีที่ผมเงยหน้าขึ้นมามอง พี่วีก็อยู่ตรงหน้าทีวีแล้ว เวรกรรมผมแย่แน่ๆ T T

                              "เสียงอะไรอ่ะ?" พี่วีถามผมด้วยความสงสัย

                              "เสียงโทรทัศน์น่ะครับ" ผมพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปทางโทรทัศน์

                              "กุก แต่นี่มันข่าวนะ" เฮือกกกชิบหายยกกำลังสอง ผมนี่มันแย่จริงๆ ทำไมไม่เตรียมการให้

           ดีก่อน ไอ้บ้าเอ้ยยยยย! เสียงในความคิดของผมกำลังฟุ้งซ่าน

                              "เมื่อกี้ลุงสรยุทธ์กำลังพูดถึงข่าวนักเรียนดีกันน่ะพี่วี มันเลยมีเสียงแบบนั้น"

                              "อ้าวหรอ" พูดจบเขาเดินไปเข้าห้องน้ำครับ เฮ้อเกือบตายแล้วมั้ยล่ะ ถ้าพี่วีรู้เข้ามันคงแย่

            มากๆเลยแหละ อีกอย่างผมไม่เคยโกหกพี่วีเลยด้วยซ้ำ นี่คงเป็นครั้งแรก

                             

            ตอนนี้ 23.06 น. แล้วครับ

            ผมกับพี่วีในตอนนี้เรากำลังอยู่บนเตียง เขาหลับแล้ว แต่ทว่าผมยังไม่อยากนอนอ่ะ 

            ทันใดนั้นผมลุกขึ้นออกจากเตียงอย่างระมัดระวังเพราะกลัวคนข้างๆจะตื่น

                               "..."

                               "..."

                               "จองกุก.." เอ่อผมว่าผมเดินเบาแล้วนะครับ =_= ผมเดินเข้าไปหาเขาทันทีในขณะที่

            เจ้าตัวยังคงนอนอยู่บนเตียงไม่ยอมลุกขึ้นมาพูดกับผม เฮ้อละเมอนี่หว่า ผมยืนมองเขาจากมุมสูง...

            มันเป็นมุมที่ผมไม่เคยเห็นเลย เขาดูราวเป็นคนละคน ภายในห้องนอนมันแทบจะไม่มีแสงสว่างเลยด้วย

            ซ้ำ มันมีเพียงแสงไฟที่เล็ดลอดออกมาจากผ้าม่านเพียงแค่นิดเดียว และนั่นมันก็ทำให้ผมมองหน้าพี่วีไม่

            ค่อยชัด

                               "ผมอยากให้พี่กลับมาเป็นเหมือนเดิมนะรู้มั้ย...สิ่งที่ผมกำลังทำในตอนนี้มันอาจดูเหมือน

                                คนโรคจิต แต่ผมตั้งใจทำมันมากนะ ผมอยากให้พี่มีความสุขนะพี่วี ผมอยากอยู่กับพี่

                                ไปนานๆ ผมรักพี่มากนะ รักมาก รักมากๆ แต่ผมก็ไม่รู้จะทำยังไงเพื่อให้พี่กลับมาเป็น

                                 เหมือนเดิม"

             ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมพูดออกไปเมื่อกี้เขาไม่มีทางที่จะได้ยิน เพราะเจ้าตัวเป็นคนหลับลึกมาก เขาไม่มีทางจะ

             ตื่นขึ้นมาถ้าไม่มีคนมาปลุก และทั้งที่ตอนนี้ผมอยู่ตรงหน้าของพี่แท้ๆแต่ทำไมความรู้สึกของผมมัน

             เหมือนกับอยู่แสนไกล...




                    เช้าต่อมาที่โรงเรียน

                                 "เห้ยนั่นใต้ตามึงหรอ? ทำไมมันดำคล้ำขนาดนั้นล่ะวะ?" จีมินถามผม

                                 "ก็กูเอาแต่นั่งดูคลิปที่มึงแนะนำน่ะสิ กูเลยไม่ได้นอน =o="

                                 "เออแล้วเป็นไงบ้างสนุกมั้ย? กูชอบที่สุดเลยนะเว้ยคลิปที่สองอ่ะ"

                                 "หนุกบ้านมึงสิ กูล่ะอยากจะอ้วก" พูดตามตรงนะครับผมไม่ชอบเลย แล้วก็โครตไม่
 
               ชอบมากๆด้วย ทำไมพวกเพื่อนของผมถึงชอบดูกันนะเฮ้ออ

                                 "ทำยัง?" เจโฮปถามผมครับ

                                 "ยัง"

                                 "มึงนี่แม่งโครตโหลยเลยว่ะ"

                                 "ภาษาอะไรของมึงน่ะ -..-"

                                 "ถ้าเป็นกูเป็นมึงนะพี่วีเสร็จกูไปนานแล้ววว~" เจโฮปบอกผม

                                 "กูล่ะสงสารพี่ก้าที่ได้มึงไปเป็นแฟน" เพื่อนของผมมันหื่น ลามก กันทุกคนหรือเปล่านะ

                ประเด็นคือทำไมผมถึงไม่เหมือนพวกเขาเลยสักนิด

               
                และเหมือนเดิมครับวันนี้ที่โรงเรียนผมเอาแต่ดูคลิปแบบนั้นเพื่อทำใจให้ชินและมองให้มันเป็นเรื่อง

                ปกติ  ผมแทบไม่ได้กินข้าวเลยด้วยซ้ำ ในหัวของผมเอาแต่คิดเรื่องแบบนั้นอยู่ตลอดเวลา




                       ตอนนี้ผมถึงบ้านแล้วล่ะครับ วันนี้ผมปวดหัวมากเลย ผมไม่มีแม้เรี่ยวแรงจะทำอะไรทั้งนั้น

                 ส่วนข้าวปลาผมก็ยังไม่ได้แตะมันเหมือนเดิมแหละครับ


                                 "จองกุก..." เสียงใครบางคนเรียกผม มันเป็นเสียงของคนคุ้นเคย คนรักของผม 'พี่วี'

                 ผมค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ


                                 "เป็นอะไรมากมั้ย?" พี่วีถามผม

                                 "ไม่ครับ.."

                                 "พี่เป็นห่วงกุกนะ" ผมตกใจและไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่พี่วีพูดมาเมื่อกี้

                                 "จริงหรอ.."

                                 "อืออ"

                                 "...." ผมเงียบไปสักพัก
   
                                 "พี่ทำข้าวต้..." ยังไม่ทันจบประโยค เสียงของร่างสูงก็ขาดหายไป  ผมประกบริมฝีปาก

                ของผมไปที่ริมฝีปากหนาทันที ผมทำตามในคลิปทุกอย่าง ลิ้นของผมตวัดไปทางด้านซ้ายบ้าง

                ด้านขวาบ้าง อืมมมยังไงต่อนะ แบบนี้หรือเปล่า หรือว่าแบบนี้นะ

                                 "พี่วี.." ร่างบางถอนริมฝีปากออกแต่ดูเหมือนว่าการกระทำเมื่อกี้ จะทำให้ร่างสูงไม่พอใจ

                เป็นอย่างมาก เขาดูน่ากลัว ราวกับเป็นใครที่ไม่รู้จัก ตอนนี้ตัวผมสั่นมากและแน่นอนผมทำอะไรไม่ถูก

                เลย ผมทำพี่เขาโกรธ ในความคิดของผม ผมอยากจะพูดคำว่า 'ขอโทษ' แต่ทำไมผมถึงพูดไม่ออก

                                 "ไปจำวิธีการจูบแบบนี้มาจากใคร?"


                                                                                                         

  อ่าสวัสดีค่ะเป็นนักเขียนหน้าใหม่จ้าฝากเนื้อฝากตัวด้วยน้า♥
        ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ ฝากติดตามผลงานด้วย
                 ขอบคุณมากจริงๆค่าา ><
                         by:ป้าเลี่ยน♥

B B M u s i c ' B u r n